jueves, 21 de enero de 2016

#54 Resumo do Encontro de Mareas da Estrada (16/1/16)

Co pasar dos días, meses, anos, cambian as nosas prioridades, os nosos intereses e as nosas urxencias... como tamén cambiamos nós.
O pasado sábado, día 16 de xaneiro do ano 16, persoas de moitos lugares de toda Galiza xuntámonos na Estrada. Durante unha longa xornada, falamos e debatimos sobre cales son os pasos a dar para acadar o noso obxectivo electoral que se nos presenta este ano: acadar o goberno da Xunta de Galiza.

Moitos pasos pequenos lévanos moi lonxe, diso estamos seguras. Somos moitas as que andivemos xuntas, e moitas as que seguiremos (dentro e fóra das Mareas) a camiñar.
Dende a minha propia perspectiva persoal, expoño os puntos importantes que resaltamos entre todas ao final do día:

- RURAL: hai xente traballando en vilas e aldeas e que precisan apoio.
- PARTICIPACIÓN: queremos que haxa maior participación por parte de todas... cantas máis, mellor!
- FERRAMENTAS de comunicación: ligada ao punto anterior, temos que crear cauces para a participación, e aprender a comunicarnos mellor.
- FEMINIZACIÓN da política: punto resaltado por varias persoas, posto que non só queremos o poder, senón que tamén queremos facer as cousas doutra maneira.
- HORIZONTALIDADE: traballar a unión dende as bases, dende "abaixo". Con dinámicas pro·activas e pro·positivas da que nos sintamos parte.

E por último, os puntos máis candentes, sobre os que cada quen ten a súa opinión, e sobre os que teremos que traballar para avanzar:

- ESTRUCTURA-ORGANIZACIÓN
Algo que cree unha estratexia a nivel nacional. Propúxose unha organización supra·municipal, en comarcas, por cuestións históricas nacionais.
- FOLLA DE RUTA:
Pasos a dar a partir de agora. Tempos precisos. Coordinación de bases, dende as persoas.

OPINIÓN PERSOAL:
Ao meu modo de ver, existen dous aspectos que se teñen que atopar no medio:
a confluencia cidadá das bases (as asembleas das persoas), e a confluencia política das "cúpulas" (os pactos partidistas).

Para que haxa transparencia, é preciso que as persoas nos coñezamos cada vez mellor, que membros dos partidos se identifiquen como tal nas asembleas populares, que pensen os seus requerimentos, que expoñan os seus obxectivos e as súas liñas vermellas.

Un bo trato entre a cidadanía organizada (esperemos tratarnos ben), dará os seus froitos ao longo do tempo. Otorguemos confianza ás persoas ata o punto en que a merecen, e sigamos traballando polo ben de todas, polo ben común... dende a alegría, dende a humildade, e dende a sabeduría de saber que xuntas... podemos... digo...  venceremos! ;)

Ben, pois isto é todo pola minha parte. De seguro que deixei moitas cousas no aire, que non anotei e que son importantes... espero que aproveitedes para o que vos sirva, e o que non, simplemente deixádeo de lado.

Que siga subindo a Marea, con cuidado, que ninguén dos nosos afogue! (nin sexa arrastrado moi lonxe... que o mar é traicioeiro!)

miércoles, 13 de enero de 2016

#53 Espiritualidade = Política (alegría de Vida + democracia de Rúa)

Pasan os anos e seguen acontecendo importantes acontecementos, grazas a unha razón clara: vemos os cambios na sociedade cando cambiamos as nosas formas individuais desentir, actuar e pensar.
E así, atopámonos cun novo ano numérico (#FelizAno16!), cunha nova lexislatura no goberno do estado, e tamén con novas sensacións e ideas que nos chegan e que percibimos.

Cunha visión optimista da Vida, e perante a que está caindo, debémonos de lembrar dun sabio consello: “o mellor aínda está por chegar”, sobretodo se temos en conta o presente, claramente mellorable.
Quédanos moito por ver e que aprender, e isto tan só será posible deixando atrás as culpas e os victimismos e facéndonos co·responsables do que nos acontece. Así pois, querendo dar exemplo, seguirei traballando dende este blogue para promover o traballo en prol do coñecemento, da toma de consciencia e en favor da Paz universal.

A igualdade coa que titulo este artigo: ESPIRITUALIDADE = POLÍTICA, ten que ver cunha visión persoal destes dous ámbitos, aparentemente separados e divididos, pertencentes ambos á natureza humana e que requiren horas de reflexión e estudo. Sen pretender impor ningunha idea, e dende a humildade e a simpleza, expoño pois, a minha reflexión persoal:

    + co termo “espiritualidade”, refírome ao camiño interior, á idea do auto·coñecemento e do crecemento persoal, ao traballo interior de cada individuo ou grupo social, da súa propia auto·Consciencia. Como seres humanos que somos, debemos de ter en conta (e cada vez máis) as emocións/sentimentos, a Natureza, a enerxía, as motivacións e as crenzas, tanto as propias como a das demáis persoas como partes integrantes dunha totalidade. Que Terra non hai máis que unha, e que somos parte desa unidade. Somos 1 e o sabemos, podémolos sentir, dicir e compartir... fagámonos pois, un pouquiño máis sabi*s.

    + co termo “política”, refírome ao camiño exterior, a materialización do feito anterior: o acto de servicio á Terra e ao común de todos os nosos seres durante todos e cada un dos días das nosas vidas. Seguimos en democracia, e como persoas civilizadas, aceptamos os resultados electorais e continuamos traballando, pois vemos moitas cousas a cambiar: seguimos nos centros de traballo, na familia, no supermercado e no mercadillo, e por suposto, na rúa, de onde nunca saímos. Intercambiamos ideas, estilos, maneiras de facer, e seguimos a compartir o que mellor nos parece: esa é a mellor política, os sorrisos do día·a·día... fagámonos pois, cada día máis felices.

E é que algo está cambiando: cada vez somos máis donas das nosas vidas. Deixamos atrás vellos paradigmas, liberamos as nosas mentes e os nosos corpos... o noso espíritu segue intacto!
Algo está cambiando: seguimos traballando, abríndonos camiño nesta selva de tebras,falsidade e burocracia... próxima estación: a nosa FelizCidade, a de tod*s.
Algo está cambiando: cada vez somos máis, e nós, sen dúbidas, seguimos e seguiremos xuntas.
Ata a Victoria, ata o fin, ata na guerra... e por suposto, sempre en Paz.

miércoles, 6 de enero de 2016

#52 A dor e o sufrimento. Dificultades para o cambio.

Buscando a perfección e a impecabilidade, descubro que son un humano, e que coma ti e coma moitas outras, cometo erros, e tamén acertos.
Dos erros, moitos, aprendo; os acertos, agradezoos.

A constatación inequívoca de que tanto o noso corpo, como a nosa mente e as nosas ideas cambian, é difícil de asumir para algunhas persoas coas que convivimos. É un feito: existen persoas ás que lles custa aceptar, comprender e mesmo tolerar as verdades que lle son alleas, aínda que estas sexan comprensibles e certas. E un mecanismo de defensa de quen se sinte atacado.

Ao meu humilde parecer, co cal non pretendo atacar a ninguén, nin tampouco convertir en dogma, é que é preciso aceptar, ou alomenos escoitar certa clase de ideas e conceptos, para poder seguir cunha maior calma, tranquilidade e sabiduría, a vida adiante.

E por deixar o meu ego a un lado, cito a continuación a primeira das catro nobres verdades de un home (Siddharta Gautama) convertido en mestre, ensinadas por primeira vez, unha vez acadada o seu espertar en Buddha:
a dor e o sufrimento existen e forman parte da nosa existencia”

Como seres sensibles e sensitivos que somos, temos a capacidade de sentir, e de feito facémolo, todos os días e a todas horas, minutos e segundos. Sentimos frío e calor, pracer e dor, medo, gusto, paixón, picor. Algunhas sensacións son agradables... outras non. E esa é a ensinanza, esa sensación chamada dor ou sufrimento, como algo compartido por todos os seres.

Observar ese fluxo de sensacións coa unión corpo+mente, e facernos conscientes (en maior ou menor medida) delas, é un delicado e sutil proceso que con práctica pódese perfeccionar. Dito proceso é unha observación que todas podemos levar a cabo, e que serve para o crecemento persoal de cada unha de nós.

Ao longo da Vida experimentaremos dor e pracer, nacemento e morte, saúde i enfermidade, vellez e infancia, como partes dun todo que é a nosa existencia. Algunhas destas partes nos serán gratas, amenas e alégraremonos de coñecelas, outras non tanto. Para unha Vida plena, penso que é inevitable coñecer e recorrer de primeira man todas e cada unha delas.